။။။၊၊၊၊၊၊၊၊၊ အခ်စ္ဥယ်ာဥ္မွဴးေလး ၊၊၊၊၊၊၊၊၊၊၊၊၊၊၊၊

။။။၊၊၊၊၊၊၊၊၊ အခ်စ္ဥယ်ာဥ္မွဴးေလး ၊၊၊၊၊၊၊၊၊၊၊၊၊၊၊၊

မသုံးပဲ ထားတဲ့ ႏွလုံးသားကုိ
အျပံဳး မ်ားမ်ား ေကြ်းတဲ့ ေန႕ က စ………
မကတတ္ ကတတ္ နဲ႕ ကလာလုိက္တာ
ေဟာ.. ပရိတ္သတ္ ေတြ မ်ားလာတယ္………
ရုံျပည့္ရုံလွ်ံ မဟုတ္ေပမဲ့ …..
အားေပး သူေတြ ေတာ့ အထုိက္အေလ်ာက္ေပါ့……
အနုပညာ ကုိ ခ်စ္တာလား ………???
စကားလုံးေတြကုိ ခ်စ္တာလား ………???
ေဝခြဲရခက္ေနတဲ့ ေမးခြန္းေတြအတြက္
ငါစိတ္ မပ်က္ဘူး…….
သူတုိ႕ နွွွစ္ လုိက နစ္
သူတုိ႕ ခ်စ္ လိုက ခ်စ္
ဟုတ္တယ္…
ငါ့အျဖစ္က အႏွစ္သာရ မရွိတဲ့ေကာင္…..
မ်က္ခုံးတစ္ခ်က္ ဝင့္ ရုံ…..
အျပဳံးတစ္ခ်က္ ပင့္ ရုံ နဲ႕………..
ငါ ရင္ခုန္တတ္တယ္ေလ………..

ၾကင္နာ ျပ တိုင္း အခ်စ္ဆုိရင္
ငါ့ ၾကင္ဖက္ ေတြ မ်ားရခ်ည့္ရဲ႕……
အခုေတာ့ ………….
မင္း မပါတဲ့ခရီးက….ေကြ႕ေကာက္
ငါ့ ဦးေႏွာက္ေတြ ေျခာက္ကပ္ လာတယ္…..

တစ္ခ်ိန္က ……….
အစြန္႕ပစ္ခံ ရင္ခြင္ နဲ႕ ေကာင္မုိ႕……….
အခုထိ အညွီနံ မျပယ္ေသးတာထင္ပ………
အိပ္မက္ တစ္ဆင္စာ ကုိ တုိးတုိးလာတဲ့မင္း
အသက္ အပ္ႏွင္းပြဲ ေရာက္မွ….
ဖ်က္မ်ဥ္း တစ္ေၾကာင္း စြဲ….
သကၠရာဇ္ ေတြ ခ်က္ခ်င္း ေျပာင္းလဲေပါ့…

မုိးေတြ ရြာ တဲ့ ေန႕မွာ လူတစ္ေယာက္ကိုခ်စ္ခဲ့တယ္
ျမဴေတြ ဆုိင္း တဲ့ ေန႕မွာ လူတစ္ေယာက္ကုိ ျမတ္နုိးခဲ့တယ္
ေႏြ ပူပူ မွာ ေတာ့ ငါ……….
အက္ကြဲ လာတဲ့ ဒဏ္ရာေတြ ျပန္ျပန္ ဆက္ေနရတယ္....
အၾကိမ္ၾကိမ္ ခ်စ္တယ္ေျပာဖူးတိုင္း ....
အေပါစား အခ်စ္တဲ့လား………
အခါခါ ဖက္တြယ္ဖူးတုိင္း……..
ျပက္ရယ္ျပဳ သတဲ့လား………..

ဒါဆုိ ငါ …… ငါ……….
အခ်စ္ ဆုိတဲ့ စကားလုံးေတြ မေရးေတာ့ဘူး...
ျပန္ျပန္ ဖ်က္ေနရတဲ့ ခဲဖ်က္ေလးရဲ႕ ရင္ဘတ္ကုိ သနားလုိ႕…….

ေက်းဇူး ျပဳျပီး နာရီေတြကုိ ရပ္တန္႕ေပးပါ...
ေက်းဇူးျပဳျပီး ျပကၡဒိန္ ေတြကုိ ခ်ိတ္ပိတ္ေပးပါ...
ေက်းဇူးျပဳျပီး ကြ်န္ေတာ့ ကုိ တိတ္ဆိတ္ခြင့္ေပးပါဗ်ာ….
မေန႕က အတိတ္ရဲ႕ အက်ိဳးဆက္ေတြလို…….
မနက္ျဖန္ ေတြက ေဖာက္ တတ္လြန္းလို႕….
ငါကုိယ့္ငါ………. ဆဲေရး မိေနတယ္………
အျပစ္မရွိေပမဲ့ အျဖစ္မရွိတဲ့ေကာင္ျဖစ္ေနေတာ့
အခ်စ္………ပစ္ပစ္သြားတာ ...
ႏွလုံးသားေတာင္ အထစ္ ထစ္ေတြ ျဖစ္လို႕…..

ဟူး…………………………………….

မခ်စ္ …………… သင့္ေတာ့ပါဘူးေလ…………….. ။။ ။။

။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။။
၊၊၊၊၊၊၊၊၊၊၊၊၊၊၊၊၊ လင္းရိပ္ထင္ → အခ်စ္ ဥယ်ာဥ္မွဴးေလး၊၊၊၊၊၊၊၊၊၊၊၊၊၊၊