ဝစ္လစ္စလစ္ ကဗ်ာ….

ဝစ္လစ္စလစ္ ကဗ်ာ….

မေတာက္တေခါက္ ေရးတတ္တဲ့ ကဗ်ာသမားဘဝက
ဆီမရြဲတဲ့ လက္ဖက္ ပန္းကန္လုိ
အလကားဝင္တြယ္ခံရတဲ့ နာေရးဝုိင္းမွာေတာင္ မခမ္းနားရွာ…
ငါတုိ႕ဟာ ဝါသနာ အရကြလုိ႕ ဟစ္ေၾကြးခ်င္ျပန္ေတာ့
အခ်ိန္ကုန္ေၾကာင္းေထာက္ခံစာ ျပ
ဝင္ေငြရွာတဲ့ မိဘ မ်က္ႏွာ မေထာက္တဲ့ ေကာင္လုိ႕
ပလိန္းေတြ ဘလုိင္းေတြ ဝစ္လစ္စလစ္ ေတြ ဝင္ကစ္ခံရ ……
ျပန္ေျပာတုိင္း မေကာင္းနုိင္တဲ့ ေလာကမွာ
နႈတ္ဆိတ္လုိ႕ ျငိမ္ေနသေရြ႕ ျပဳံးျပ ေနသေရြ႕ေပါ့
ခင္ဗ်ားတုိ႕စကား ၾကမ္းေက်ာ္ခြင့္ေတြ ေပးထားတယ္ ….
သုိ႕ေပမဲ့…
တစ္ကုိယ္ေရ တစ္ကာယ ခံစားမိသမွ် စာစီ…..
ကုိယ့္နာရီ ကုိယ္သာ ပုိင္သမုိ႕ ….
မနုိင္ဝန္ ထမ္းေနရတဲ့ ခင္ဗ်ားတုိ႕ စကားကုိ
ဒီေလာက္နဲ႕ရပ္ …………
က်ဴပ္လက္ေတြျပတ္ေတာင္ စိတ္နဲ႕ဆက္ေရးေနမယ္ …
ကဗ်ာဟာ က်ဴပ္ရဲ႕ ထြက္သတ္ ……

လင္းရိပ္ထင္ …..