ေျခာက္ကပ္ေနတ့ဲ ျမိဳ႕ျပင္က သုသာန္၀ယ္
မ်က္ႏွာစိမ္းမ်ားႏွင့္ေရာေႏွာကာ
လက္ထဲမွာ ႏွင္းဆီပန္းမ်ားကိုင္ထားေသာ
လူတေယာက္..............

အရိပ္ရႏွစ္ခ်ိဳ႕ပင္ႀကီးေအာက္တြင္
သူ၏ခ်စ္သူ အိပ္စက္လွဲေလွာင္းေနေသာ
အုတ္ဂူျဖဴျဖဴေလးေပၚမွာေသေသခ်ာခ်ာနဲ႕
သပ္သပ္ရပ္ရပ္ ပန္းမ်ားကိုတင္ကာ
တိတ္တဆိတ္မ်က္ရည္မ်ားစည္းက်တာကို
မထိန္းႏိုင္ပဲ လွ်ိဳ၀ွက္စြာ ရႈိဴက္ငိုကာ
ျမဳေတြစိုင္းေနတဲ့ ေတာင္တန္းေတြဘက္ကို
ေငးေမာရင္း.........

ဒါႀကံကမၼာလား ဒါသံသရာလားလို႕
ေတြေ၀စြာနဲ႕ပဲ အတိတ္ကအရိပ္ေဟာင္းေတြ
အေတြးထဲရိုက္ခတ္လာခဲ႕ျပန္တယ္..။ ။

ေ၀းပီ...................
ဘ၀ျခားေပမဲ့အရင္းႏွီးဆံုး
နွလံုးသားတခု၀ယ္၌
ရွိေနတုန္းပါပဲလား....................။ ။ ။

 

(လူ႕အံစာတံုး)